Gitara elektryczna to instrument ściśle powiązany ze wzmacniaczem, takie brzmienie jakie znamy to właśnie nagłośnienie. Gitarzyści od samego początku poszukiwali możliwości ekspansji brzmieniowej. Wraz z powstaniem gitary elektrycznej i wzmacniaczy powstały też pierwsze efekty – na przykład Reverb od Fendera, do którego szybko dołączyły wszelkiej maści fuzzy i kaczki. Największym innowatorem czasów prehistorycznych,a zarazem użytkownikiem efektów gitarowych był Jimi Hendrix, który to zapoczątkował erę nowych brzmień gitary wykorzystując efekty Uni-Vibe czy Vox. Historia gitary to ponad 60 lat ciągłych innowacji, w tym czasie od wielkich efektów doszliśmy do mini układów na przykład firmy Moeer, rozbudowanych systemów cyfrowych i najpopularniejszych kostek. Jednym z wielu producentów efektów jest firma Boss, będąca marką firmy Roland. Boss produkuje szerokie spektrum efektów gitarowych, przez przestery i modulacje, do pitch shifterów, delayii symulacji akustyków.
O to kilka z nich.
Boss Super Chorus – efekt przypomina tak jakby dźwięk grających dwóch lekko rozstrojonych gitar, uzyskuje się poprzez dodanie do sygnału bazowego drugiego sygnału opóźnionego o ok. 20 ms, co daje efekt „falowania”. Brzmienie staje się „delikatne”. Brzmienie gitary staje się łagodniejsze. Bardzo często stosowany w czystych barwach przez Wesa Borlanda z Limp Bizkit, czy Jamesa Hetfielda z Metallici, w Polsce polecam nagrania Lady Pank.
Boss Flanger – mnie ten efekt kojarzy się z gadaniem przez rurę od odkurzacza i brzmieniem Briana Maia z Queen, niby podobny do chorusa, sygnał dodany jest opóźniony o mniejszy czas, użyty jest również efekt sprzężenia zwrotnego, co objawia się „dudnieniem” i przechodzeniem dźwięku.
Vibe – lekkie wibrowanie dźwięku, naśladujące głośniki Leslie, tak jakby chorus połączony z tremolo. Uzyskane brzmienie jest bardzo ciepłe i miękkie.
Phaser – Eddie van Halen, ale też ogólna psychodela – wykorzystane jest tu zjawisko miksowania sygnału poddanego procesowi wolnozmiennego przesuwania fazowego z sygnałem bezpośrednim.
Tremolo – można sobie ustawić regularne przerwy w dźwięku, bardzo pulsujące brzmienie, zmiksowany z sygnałem czystym tworzy efekty mocnego wibrato.
Vibrato – efekt podobny do tremolo, brzmi podobnie do wajchy w mostku tremolo.
Harmonizer i Octaver – dla jazzmanów i hejwi metalowców – dodaje do dźwięku bazowego dźwięk niższy lub wyższy o określony interwał. Octaver pracuje w oktawach.
Pitch Shifter – podwyższa sygnał bazowy o określoną wartość bez sygnału oryginalnego, zatem można teoretycznie przestroić wiosło cyfrowo.
Wah – jeden z najpopularniejszych efektów, tak zwana KACZKA, podbija i obcina wąski zakres częstotliwości, za pomocą układu sterowanego potencjometrem. Głównym założeniem tego efektu była imitacja gry na trąbce. Kirk Hammett, Michael Schenker, Jimi hendrix.
Auto Wah i Envelope Filter – tak jak Wah tylko dział bez sterowania nogą, a kontroluje to układ elektryczny, oparty na generatorze niskich częstotliwości z regulacją okresu przebiegu.
Delay – to efekt gitarowy, który dodaje do sygnału jego powtórzenia, opóźnione o ustalony czas. Ilość powtórzeń, głośność i czas można regulować.
Reverb – efekt, który symuluje pomieszczenie.
Compressor i Limiter – zawęża zakres dynamiczny sygnału, podbija słabszy, osłabia za mocny, dobry do barw czystych, powiedzmy wyrównuje dynamikę. Limiter to rodzaj kompresora nie pozwalający aby średnia amplituda sygnału przekroczyła pewną ustalona wartość graniczną.
Equalizer – Korektor Graficzny – zmienia głośność w poszczególnych pasmach dźwięku.
Noise Gate – Bramka Szumów – służy do usuwania szumów z gitary.
Booster – efekt służy do wzmacniania sygnału bazowego.
Fuzz – to prekursor efektów overdrive i distortion, używany przez The Beatles, Rolling Stones, Smashing Pumpkins i samego Hendrixa. Obcina czubek sygnału przez co fala staje się „kwadratowa”. Brzmienie staję się skompresowane i plastyczne. Pierwsze fuzzy były budowane przy pomocy tranzystorów germanowych, co nadawało im charakterystyczne brzmienie.
Overdrive – na przykład brzmienie pana Carlosa Santany – efekt ten imituje brzmienie wzmacniaczy lampowych, posiada mniej składowych harmonicznych (przewaga parzystych) niż distortion, brzmi delikatniej.
Distortion – używany głownie w muzyce Metalowej dodaje do sygnału dużą ilość harmonicznych, przez to dźwięk staje się agresywniejszy, metaliczny.
Zobacz efekty do gitar basowych, elektrycznych i akustycznych na Muzyczny.pl (http://muzyczny.pl/13g_Gitary-Efekty-gitarowe.html?r=3)